Susan Alberigs en ik maakten een kunstwerk voor het project Pas de Deux van de gemeente Eijsden-Margraten. Wij mochten het leven van Bertie tastbaar maken. Samen met haar doken we in herinneringen, gewoontes en verhalen.

Het leven van Bertie speelde zich grotendeels af binnen de muren van twee pensions in Sibbe. Als kind groeide ze op in het pension van haar ouders, terwijl haar vader een sigarenfabriek had in Beek. Later, als volwassene, bracht ze haar werkende jaren door in het pension van haar zus. Van jongs af aan was ze actief in de keuken, verzorgde ze de kamers en stond ze zorgzaam de gasten bij. Haar sterkste herinneringen komen uit deze tijd. De pensions zijn diep verankerd in haar identiteit.

Haar leven in de pensions inspireerde de vorm van het kunstwerk: een sleutelkast als kapstok voor haar herinneringen.
De haakjes bevatten verhalen en beelden, maar ook lege plekken, waar herinneringen vervagen door de invloed van tijd en dementie. Op de deurtjes aan de zijkanten is een gedicht te lezen dat haar gedachten een stem geeft.

Dit project heeft ons laten zien hoe kwetsbaar herinneringen zijn en hoe belangrijk het is om ze te koesteren. Hoe ze vervagen als ze niet worden verteld, maar ook hoe ze opnieuw tot leven kunnen komen door een geur, een geluid of een tastbaar object. Het herinnert ons eraan hoe waardevol het is om verhalen te delen, vast te leggen en door te geven, zodat ze blijven bestaan in onszelf en in anderen.

We hopen dat dit kunstwerk anderen kennis laat maken met Bertie, dat ze haar leren kennen via de sleutels van haar verleden. Tegelijkertijd hopen we dat het aanzet tot nadenken over dementie, over hoe ons leven wordt gevormd door sleutelmomenten en hoe diezelfde momenten langzaam kunnen vervagen.